Παρασκευή 29 Αυγούστου 2014

Αρώματα της Ανατολής

Φύσηξε ο άνεμος και μου φερε αρώματα από την ανατολή.
Κανέλα της αγάπης.
Λεμόνι της χαράς.
Ρίγανη της ψυχής.

Δωράκι της καρδιάς. Από αγαπημένα χέρια φτάσαν στα δικά μου.
Γέμισε το σώμα από την μυρωδιά.

Τα παίρνω στα δικά μου χέρια.
Τα κρατάω. Παίρνω τη μυρωδιά και φτιάχνω μαγικά, σόφια, γιατροσόφια.
Ανακατεύω δυο φιλιά, δυο κύμματα απ' τη χαρά που τόσο σε λαχταρά,
Δυο χάδια στα μαλλιά σου, δυο δάκρυα δικά σου.
Σαν τούνελ μοιάζει η κανέλα, χωράνε μέσα της τα μυστικά μας.
Κρυφό ανείπωτο στην καρδιά των λεμονιών είναι η αγκαλιά μας.

Φτιάχνω φίλτρα μαγικά, ταξίδια να κάνουν μακρινά.

Κάτω απ' τα άστρα και το φεγγάρι τριγυρνάω
προσευχές και ποίηματα παραμιλάω.

Στέλνω τις μυρωδιές ψηλά ως το φεγγάρι
Θα στις φέρει εκεί μακρυά σαν ένα χάδι.
Μια ανεπαίσθητη αίσθηση της αγκαλιάς μου
σαν φτιάχνεις κάστρα με χούφτες άμμου.

Ανατολίτικες μουσικές κι αρώματα
μαγικά χαλιά και χρώματα
γητεύουν αιώνια τον πασά μου
μέχρι να ξαναρθεί κοντά μου.

υ.γ. Ένα κείμενο γραμμένο πριν 4 χρόνια...
και μιας και είχα  και φέτος... δωράκια από την Ανατολή... το μοιράζομαι και πάλι.
Είναι όμορφο να νιώθω ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν μπορώ να νιώσω την ίδια αγάπη.
Και είναι τρομακτικό να καταλαβαίνω ότι έχω την ίδια ξεροκεφαλιά.


Τρίτη 26 Αυγούστου 2014

Σχέσεις εξ αποστάσεως

Δεν έχει σημασία αν είναι ερωτικές - φιλικές - οικογενειακές.
Είναι ένας κύκλος συναισθημάτων.  Ένα ταξίδι από την εγκεφαλική κατάσταση της ηλεκτρονικής επικοινωνίας στην πρακτική πλευρά της ζωής.

Αγωνία.... θα έρθει πάλι....
πως θα είναι;
Έχει αλλάξει;
Τι νιώθω;
Τι θα νιώσω όταν τον δω ξανά;
Ξεχνώ την παρουσία, την υπόσταση δίπλα μου,
το χαμόγελο, την αγκαλιά, το φιλί στο μάγουλο.

Τριβή για λίγο μέσα μου και γύρω μου.
Να δώσω και πάλι χώρο συνύπαρξης.
Δέχομαι τις αλλαγές, κρατάω τα όριά μου.
Ζορίζομαι.

Και ο χρόνος κυλά γρήγορα...
που μου δίνει την αίσθηση ότι έτσι ήταν πάντα,
έτσι θα είναι πάντα.

Κι όμως έρχεται πάλι η ώρα της φυγής...
Κι ο χώρος που έδωσα γίνεται κενό.
Ξέρω, πως μετά από λίγο, θα έχω ξεχάσει την παρουσία.
Θα υπάρχω πάλι, στο άδειο του νου.

Παρασκευή 8 Αυγούστου 2014

8 Αυγούστου

ΤΗΛΛΥΡΙΑ, 8 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 1964
50 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από τη μαύρη επέτειο του βομβαρδισμού της Τηλλυρίας από την τουρκική πολεμική αεροπορία, η οποία σκόρπησε το θάνατο και την καταστροφή.


Στην Τηλλυριά δεν τραγουδάνε πια τα πεύκα...
-μαύροι καμένοι σκελετοί, μορφές θανάτου-
τ’ ακρωτηριασμένα και θεόγυμνα κλαδιά τους
την ηρεμία γρατσουνούν των ουρανών.
Δεν τραγουδάνε πια τα πεύκα,
ο αγέρας δεν βρίσκει τις βελονωτές χορδές
να πλέξει το μακρόσυρτο τραγούδι.
See More
ΛΟΥΗΣ ΛΟΪΖΟΥ:
ΤΗΛΛΥΡΙΑ, ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1964 - ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ
ISBN: 978-9963-674-69-5
σελ. 424